Een Franse filosoof, geboren in Frans-Algerije in 1913. Opgegroeid in extreme armoede. Zijn vader sneuvelde in de Eerste Wereldoorlog toen Camus nog geen jaar oud was. Zijn moeder was analfabeet en doof.
In Griekenland wonend keek hij een keer uit over een eiland waar criminelen naar gedeporteerd werden en raakte overtuigd dat een mens in actie moet komen als er overduidelijk onrecht aan de hand is.
Overleden in Frankrijk in 1960 bij een auto-ongeluk op 46-jarige leeftijd.
‘Er is maar één ernstig filosofisch probleem: de zelfmoord’
Existentialisme
Albert Camus wordt gezien als existentialist, maar hij weigerde dit label compleet.
Absurdisme
Volgens Camus zijn mensen rationele wezens, dat maakt ons uniek. Menselijk lijden komt voort uit de neiging om betekenis en orde te vinden in een fundamenteel betekenisloos en ongeorganiseerd universum. We zijn allemaal ter dood veroordeelt, maar leven alsof we onsterfelijk zijn. Dat is wat Camus absurd noemt.
‘Het absurde ontstaat uit de confrontatie van de mens die vraagt en de wereld die op onredelijke wijze zwijgt.’
Volgens Camus zijn er 3 manieren om te ontsnappen aan de absurditeit:
- Zelfmoord. Vluchten van het leven.
- Hoop. In de vorm van religie bijvoorbeeld.
- In opstand komen.